Ιωάννης Ρούφος (1870 - 1908)

 

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθούμε σε μια προσωπικότητα, για την οποία η πατρινή βιβλιογραφία ελάχιστες γραμμές έχει αφιερώσει. Πρόκειται για τον πολιτικό Ιωάννη Ρούφο (1870 - 1908), υιο του Γεωργίου Ρούφου και αρχηγού του Ρουφικού Κόμματος. Οι πληροφορίες έχουν αντληθεί απο άρθρα εφημερίδων της εποχής και από την περιορισμένη βιβλιογραφία που υπάρχει διαθέσιμη.

Ο Ιωάννης Ρούφος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1870 στην Πάτρα και ήταν ο μοναδικός γιός του Γεωργίου Ρούφου, δημάρχου Πατρέων και βουλευτή, και της Χρυσούλας Θεοχάρη. Απο την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Μπενιζέλου Ρούφου, πρωθυπουργού και δημάρχου Πατρέων και δισέγγονος του Αθανάσιου Κανακάρη και του Γεωργίου Κουντουριώτη, πρωθυπουργού της Ελλάδας.

Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου παρέμεινε επι τριετία. Ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1895 στήριξε τον θείο του Αθανάσιο, στο να εκλεγεί δήμαρχος Πατρέων. Το 1899 ανέλαβε την αρχηγία του Ρουφικού κόμματος και τον Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά. Επανεκλέχτηκε το 1902 και το 1906. Ήταν πολιτικός φίλος του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη μέχρι τον θάνατό του. Η εφημερίδα Σκριπ αναφέρει για την πολιτική του δράση: "ο Ιωάννης Ρούφος κατόρθωσε δια συνετής πολιτικής και διαρκούς μερίμνης υπερ του τόπου να αποκτήση αμέριστον την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του".

Το 1904 διεγνώσθη πως έπασχε απο σάρκωμα νεφρών γι'αυτό και μετέβη στην Αθήνα προκειμένου να υποβληθεί σε θεραπεία απο τους Ζαΐμη και Μέρμηγκα. Αρχικά φάνηκε οτι δεν ήταν σοβαρό και οτι είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο. Έναν χρόνο αργότερα όμως υπετροπίασεν. Απο τις αρχές σχεδόν του 1908 ήταν κλινηρής στην Αθήνα. Γνωρίζοντας εξ'αρχής την σοβαρότητα της καταστάσεώς του προαισθάνθηκε το επικείμενο τέλος του. Αύτό φαίνεται και απο τα λόγια προς τον ξάδερφό του Λουκά: "Φροντίσατε δι'άμαξαν και τηλεγραφήσατε οτι ο Γιάννης ο Ρούφος απέθανε". Τελικά το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου του 1908 απεβίωσε. Στις τελευταίες στιγμές στάθηκαν στο πλευρό του η μητέρα του και ο ξαδερφός του Λουκάς Κανακάρης Ρούφος.

Για την μεταφορά; της σορού διατέθηκε ειδική αμαξοστοιχία, η οποία μάλιστα σταμάτησε στο Αίγιο προκειμένου να παραλάβει 400 οπαδούς του. Το φέρετρο τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη ενώ σύμφωνα με την επιθυμία του νεκρού στεφάνια δεν κατατέθηκαν ούτε επικήδειοι εκφωνήθηκαν. Ωστόσο στις τελευταίες σελίδες του τευχίδιου που κυκλοφόρησε το 1908 υπό τον τίτλο "Η ανα την Πελοπόννησο πολιτική περιοδεία του αρχηγού του Εθνικού Κόμματος Κυριακούλη Μαυρομιχάλη", και το οποίο παρουσιάζεται κατωτέρω, φιλοξενείται επικήδεις του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, ο οποίος και παρευρέθηκε στην κηδεία του Ι. Ρούφου. Παρόντες,, επίσης, ήταν ο αρχιεπίσκοπος Πατρών, ο Μπασιάς, πρόεδρος της Βουλής, ο Λομβάρδος, ο Δημήτριος Γούναρης ενώ συλλυπητήρια επιστολή απέστειλε η Σοφία Τρικούπη.

Με αφορμή το θάνατό του το δημοτικό συμβούλιο εξέδωσε συλληπητήριο ψήφισμα, η σημαία στο δημαρχείο υψώθη μεσίστια, οι ναοί έκρουαν πένθιμα τις καμπάνες ενώ η πατρινή εφημερίδα "Νεολόγος" για να ενημερώσει τον κόσμο εξέδωσε έκτακτο φύλλο. Επίσης αποφάσισε η κηδεία να πραγματοποιηθεί δημοσία δαπάνη. Η κηδεία ήταν μεγαλοπρεπής και διήρκησε τρείς ώρες. Το φέρετρο συνόδευσε πλήθος κόσμου μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο Πατρών, όπου και ενταφιάστηκε στο μαυσωλείο των Ρούφων.

Διάδοχός του στο Ρουφικό κόμμα ήταν ο πρώτος ξάδερφός του Λουκάς Κανακάρης Ρούφος, ο οποίος εκλέχτηκε στις αναπληρωματικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν προς αναπλήρωση της κενής βουλευτικής έδρας.