Πέμπτη, Απριλίου 30

Η διαμονή Καλαμογδάρτη εις το Λιβόρνο

Ο Αντώνιος Καλαμογδάρτης διέμεινε στο Λιβόρνο την περίοδο 1850-1854 ενώ κατά πάσα πιθανότατα πρέπει να επανήλθε μετά το 1856, για μικρό χρονικό διάστημα. Ο λόγος της μετάβασής του πρέπει να σχετίζεται με την ασθένειά του, τους ρεματισμούς που τον ταλαιπωρούσαν απο την εποχή που βρισκόταν φυλακισμένος στο Μπούρτζι ως αντικαποδιστριακός. Η εγκατάστασή του οικογενειακώς στο Λιβόρνο συνοδεύθηκε με τον διορισμό του απο το υπουργείο εξωτερικών στην θέση του υποπροξένου της Ελλάδας στην περιοχή αυτή της Ιταλίας. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις του ήταν η είσπραξη των προξενικών δικαιωμάτων. Να σημειωθεί οτι δεν προβλεπόταν μισθός για την θέση.

Στη θέση του υποπροξένου μέχρι τότε βρισκόταν ο Στέριος Ευθυμιάδης, υπάλληλος στο κατάστημα του Κωνσταντίνου Τοσίτζα και προστατευόμενός του. Ο Κωνσταντίνος Τοσίτζας ήταν γενικός πρόξενος και είχε δώσει μάχη με το υπουργείο εξωτερικών το 1843 για τον διορισμό του Ευστρατιάδη στη θέση του υποπροξένου. Η απόφαση του υπουργείου επέφερε βέβαια την αντίδραση του Τοσίτζα, ο οποίος με επιστολή του προς το υπουργείο εξωτερικών επιχειρούσε να υποτιμήσει την θέση του υποπροξένου. Σε απάντηση της επιστολής του Τοσίτζα, το υπουργείο διόρισε στις 25 Ιανουαρίου τον Καλαμογδάρτη πρόξενο της Ελλάδας στο Λιβόρνο.

Η αφορμή για νέα διαμάχη μεταξύ υπουργείου - Τοσίτζα δεν άργησε να βρεθεί. Η απουσία του Καλαμογδάρτη, κατόπιν αδείας, απο τα καθήκοντά του για μήνες λόγω της ασθένειας που τον ταλαιπωρούσε δημιούργησε κενό εξουσίας, το οποίο έσπευσε να εκμεταλλευτεί ο Τοσίτζας. Συγκεκριμένα αν και ο Αντώνιος Καλαμογδάρτης είχε ορίσει ως προσωρινό αντικαταστάτη του τον γραμματέα του τον Σπυρίδωνα Σιδέρη, οι αρχές της Τοσκάνης αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν καθώς ο Κωνσταντίνος Τοσίτζας, ο οποίος διέμενε στην Φλωρεντία, όπου είχε μεταφερθεί η έδρα του γενικού προξενίου, ως γενικός πρόξενος, είχε ορίσει ως αντικαταστάτη του στο Λιβόρνο, τον Ευστρατιάδη. Τον Ιούλιου του 1831 ο Σιδέρης παραιτήθηκε ύστερα απο την αντίδραση που δημιουργήθηκε εξαιτίας μιας πράξεώς του σχετικά με δύο Έλληνες ναύτες. Την ίδια περίοδο ο Καλαμογδάρτης ζήτησε νέα άδεια, η οποία διήρκησε πάνω απο ένα χρόνο.

Στις 19 Δεκεμβρίου 1954, ύστερα απο αρκετές απουσίες λόγω ασθένειας, εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα σύμφωνα με το οποίο ο Καλαμογδάρτης αντικαθίστατο απο τον Θεόδωρο Τοσίτζα, υιό του Κωνσταντίνου. Περισσότερα στοιχεία για την θητεία Καλαμογδάρτη αναφέρονται στο βιβλίο της Δέσποινας Βλάμη "Το Φιορίνι, το σιτάρι και η οδός του κήπου, Έλληνες έμποροι στο Λιβόρνο (1750-1868)".