Ανδρέας Σ. Λόντος (Μέρος Α)

Η δημοσίευση για τον βίο του Ανδρέα Λόντου θα πραγματοποιηθεί σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος περιγράφονται τα πρώιμα χρόνια, στο δεύτερο η ανάμειξή του με την επανάσταση και στο τρίτο η μετέπειτα πορεία του στον πολιτικό στίβο. Στο τελευταίο και ολοκληρωμένο ποστ (και τα τρία μέρη μαζί) θα προστεθούν και παραπομπές.

Ανδρέας Λόντος, έργο του Louis Dupre

Ο Ανδρέας Σ. Λόντος (1786 - 1846) πρόκειται για μια απο τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της επανάστασης του '21. Η λέξη βέβαια "σημαντικός" δεν είναι δυνατό να εξαντλείται μόνο στην καλή του πλευρά  καθώς η σταση του σε όλη την περίοδο της ζωής του ήταν αρκετά διφορούμενη. Μαζί με τον Αναγνώστη Δηλιγιάννη και τον Ανδρέα Ζαΐμη, ο Λόντος αποτελεί αναμφισβήτητα τον χαρακτηριστικότερο τύπο του κοτζαμπάση με το πιο τραγικό τέλος απο όλους. 

Γεννήθηκε στα 1784 στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο) και ήταν γιός του κοτζαμπάση Σωτηράκη Λόντου και δισέγγονος του Γκολφίνου Ανδρούτσου Λόντου, του γενάρχη του κλάδου της Βοστίτσας. Κατα τον Αιγιώτη ιστορικό Σταυρόπουλο, οι Λόντοι κατάγονταν «απο παλιά βυζαντινή οικογένεια της Κωνσταντινούπολης ονόματεια Στρατολάται, η οποία κατήλθε κατα τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στον Κάλανο των Νεζερών». Την εκδοχή της βυζαντινής καταγωγής όμως αμφισβητεί έντονα ο Τάκης Σταματόπουλος χαρακτηρίζοντας μάλιστα τον συγγραφέα αυτής ως "ευφάνταστο". Είναι γνωστό οτι ο Σταυρόπουλος πράγματι είχε την τάση να εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις προσδίδοντας ηρωϊκό χαρακτήρα σε αυτά.

Οι Λόντοι του Καλάνου είχαν κερδίσει πολλά προνόμια απο τους Ενετούς που κατείχαν την περιοχή, διετέλεσαν πρόκριτοι της περιοχής, είχαν πύργο ενώ αρκετοί είχαν διατελέσει και διερμηνείς του Ενετού προξένου πρωταγωνιστώντας όμως σε αρνητικά επεισόδια. Τα ερείπια μάλιστα του πύργου των Λόντωνν σύμφωνα πάλι με τον Σταυρόπουλο υπάρχουν ακόμα ή τουλάχιστον υπήρχαν την δεκαετία του 1950. Μετά το 1711, όταν δηλαδή οι Ενετοί αποχώρησαν απο την Πελοπόννησο, οι Λόντοι διασκορπίστηκαν. Εκεί δημιουργήθηκαν οι δύο κλάδοι των Λόντων: ο ένας των Πατρών και ο άλλος της Βοστίτσας. Γενάρχης του κλάδου της Βοστίτσας όπως αναφέρθηκε και παραπάνω θεωρείται ο Γκολφίνος Λόντος του Ανδρούτσου. Ο Γκολφίνος πρέπει να ήταν ο γιός του περίφημου Ανδρούτσου Λόντου, διερμηνέα του προξένου των Ενετών που τόσες φορές είχε προκαλέσει την μήνη του Πασά, των Εβραίων και του λαού.

Η ακμή των Λόντων έφτασε στο απόγειό της επι εποχής Σωτηράκη Α. Λόντου. Ο Σωτηράκης Λόντος εκμεταλλευόμενος την ισχύ και τον πλούτο της οικογένειας εξελέγη προεστός της Βοστίτσας και σύντομα δημιούργησε τον δικό του πυρήνα κοτζαμπάσηδων που επηρέαζε όλον τον Μοριά. Το 1807 διορίστηκε απο τον Πασά του Μοριά, μωρογιάννης κάτι σαν πρωθυπουργός. Παράλληλα διατηρούσε το προνόμιο να εγκρίνει τους αρχιερείς της Πελοποννήσου που εκλέγονταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 1812 όμως ο νέος Πασάς, Ιντζελί, διέταξε ύστερα απο κατηγορίες για διαφθορά του αντιπάλου του Δεληγιάννη, τον αποκεφαλισμό του Σωτηράκη, ο οποίος και έγινε με τυπικές διαδικασίες.

Μετά την δολοφονία του πατέρα του ο Ανδρέας Λόντος αναλαμβάνει να περισώσει την οικογένειά του. Ο Λόντος είχε λάβει ικανοποιητική μόρφωση φοιτώντας μάλιστα δίπλα στον Ευστάθιο Παλαμά, αδερφό του προ-πάππου του Κωστή Παλαμά (περισσότερα για τους Παλαμάδες σε προηγούμενη δημοσίευση). Ο αποκεφαλισμός όμως του πατέρα του, τον ανάγκασε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε υπηρετήσει ως Βεκίλης ο πατέρας του. Εκεί σύναψε φιλίες με ισχυρούς Τούρκους (μεταξύ των οποίων και τον νέο Μόρα Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ) και Έλληνες του Πατριαρχείου ενώ βρήκε και άτομα που γνώριζαν τον πατέρα του απο παλιά και ήταν πρόθυμα να τον βοηθήσουν. Επέστρεψε έτσι τρία χρόνια αργότερα στη Βοστίτσα και άρχισε να ξαναοργανώνει τον δικό του κύκλο. Με τη βοήθεια των Ζαΐμηδων πέτυχε τον αποκεφαλισμό του Δεληγιάννη με προφανή λόγο να πάρει εκδίκηση. Το 1818 εξελέγη πρόκριτος της Βοστίτσας. Τα οικονομικά έξοδα του Ανδρέα που επιβαρύνονταν και απο τις σπουδές του αδερφού του Αναστάση Λόντου στην Ιταλία τον ανάγκασαν σύντομα να αρχίσει να δανείζεται. Για να τα φέρει εις πέρας άρχισε να καταπιέζει τους κατοίκους της Βοστίτσας επιβάλλοντας τους συνεχώς νέους φόρους. Για την εκμετάλλευση του λαού της Βοστίτσας από τους κοτζαμπάσηδες είχε αναφερθεί και ο Πουκεβίλ σε μια επίσκεψή του το 1818: "αν οι Κοτζαμπάσηδες δεν καταπίεζαν τους Έλληνες τόσο σε αυτά τα μέρη η Βοστίτζα θα είχε γίνει η πλουσιότερη πόλη του Μοριά".