Μέχρι και την εποχή του Εθνικού Διχασμού τα ανάκτορα διαδραμάτιζαν τον σημαντικότερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις χαράσσοντας πολιτική μέσω των ανθρώπων που επηρέαζαν. Η πολιτική επιρροή δεν ασκείτο πάντα απευθείας από τον Βασιλιά αλλά αρκετές φορές από τον κύκλο που τον περιστοίχιζε. Προνομιακός συνομιλήτης του βασιλιά Γεωργίου Α΄ ήταν ο πατρινός Ιωάννης Δ. Παπαδιαμαντόπουλος (1839 - 1909), που σταδιοδρόμησε με μεγάλη επιτυχία στην ελληνική πρωτεύουσα του 19ου αιώνα.
Γεννημένος στην Αθήνα, είχε την τύχη να ανήκει σε σημαντική πολιτική και εμπορική οικογένεια των Πατρών. Ο παππούς του ήταν ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, προύχοντας και ένας εκ των πλουσιότερων εμπόρων προ επαναστάσεως ενώ πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Παπαδιαμαντόπουλος, γνωστός και ως "Στρατόλαος" λόγω της συμμετοχής του στην έξωση του βασιλιά Όθωνα. Την εποχή της γέννησης του Ιωάννη, τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Παπαδιαμαντοπούλου είχαν εγκαταλείψει την Πάτρα και είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα με εξαίρεση τον πολιτικό Παναγιώτη Παπαδιαμαντόπουλο.
Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του εγγράφηκε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ'όπου αποφοίτησε το 1860. Η στένη σχέση της οικογένειάς του με τα ανάκτορα ευνόησε την ανέλιξή του φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του αντιστρατήγου. Ακόμα και μετά τον θάνατο του πατέρα του, Δημήτρη, οι επαφές συνεχίστηκαν. Σύντομα ο Ιωάννης εξελίχθηκε σε έναν από τους στενότερους συμβούλους του βασιλιά Γεωργίου Α΄ με σημαντική επιρροή στο στράτευμα και στο παλάτι. Η εύνοια αυτή περιβλήθηκε μάλιστα και θεσμικά καθώς διορίστηκε υπασπιστής του Βασιλιά και εν συνεχεία αρχηγός του στρατιωτικού και βασιλικού οίκου.
Από τις θέσεις αυτές ο Ιωάννης έμελλε να διαδραματίσει παρασκηνιακό ρόλο σε διάφορες έκρυθμες καταστάσεις. Μια από αυτές τις καταστάσεις παρουσιάστηκε την επομένη των εκλογών της 17ης Νοεμβρίου 1902, όταν και το αποτέλεσμα δημιούργησε δυσκολίες στον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ που υποστήριζε τον Γεώργιο Θεοτόκη, ήταν απρόθυμος να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη, που είχε μεν βγεί νικητής, δεν είχε όμως καταφέρει να συγκεντρώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε μια προσπάθεια να αγνοήσει τον Δηλιγιάννη, ο βασιλιάς βολιδοσκόπησε τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Σημαντήρα. Μετά την άρνησή του ο Βασιλιάς επεξεργάστηκε ένα διαφορετικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο σκόπευε να εγκαθιδρύσει στρατιωτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον στενό του σύμβουλου και υπασπιστή Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο. Ο τελευταίος φαίνεται να ήταν πρόθυμος για κάτι τέτοιο.
Ο Δηλιγιάννης όμως γνωρίζοντας τις κινήσεις του Βασιλιά κινήθηκε αστραπιαία οργανώνοντας δικό του κίνημα με περισσότερους αξιωματικούς. Μπροστά στον φόβο ενός επικείμενου κινήματος, που στόχο θα είχε ακόμα και τον ίδιο τον βασιλικό θεσμό, ο Βασιλιάς υποχώρησε και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη. Η χρησιμοποίηση του Παπαδιαμαντόπουλου για τις παρασκηνιακές διεργασίες από τον βασιλιά οδήγησε τον λαό στο να του αποδώσει κοροδοϊδευτικά "Μαμμή" ή "παρακοιμώμενο". Στην αφοσίωση του Παπαδιαμαντόπουλου προς το πρόσωπο του βασιλιά αναφέρεται ο αξιωματικός του στρατού, Αντώνης Πάλλης, σε άρθρο του στο περιοδικό Νέοι Δρόμοι (τεύχος 56, Αθήνα 1942, σελ. 25). Σύμφωνα με αυτό ο Παπαδιαμαντόπουλος προκειμένου να αποτρέψει πιθανό ξέσπασμα πυρκαϊάς στο Τατόϊ, παρέμενε συνεχώς εκεί ακόμα και όταν ο βασιλιάς απουσίαζε στην Αθήνα για κάποια εκδήλωση ή συνάντηση.
 |
| Από επιστολικό δελτάριο της εποχής |
Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του εγγράφηκε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ'όπου αποφοίτησε το 1860. Η στένη σχέση της οικογένειάς του με τα ανάκτορα ευνόησε την ανέλιξή του φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του αντιστρατήγου. Ακόμα και μετά τον θάνατο του πατέρα του, Δημήτρη, οι επαφές συνεχίστηκαν. Σύντομα ο Ιωάννης εξελίχθηκε σε έναν από τους στενότερους συμβούλους του βασιλιά Γεωργίου Α΄ με σημαντική επιρροή στο στράτευμα και στο παλάτι. Η εύνοια αυτή περιβλήθηκε μάλιστα και θεσμικά καθώς διορίστηκε υπασπιστής του Βασιλιά και εν συνεχεία αρχηγός του στρατιωτικού και βασιλικού οίκου.
Από τις θέσεις αυτές ο Ιωάννης έμελλε να διαδραματίσει παρασκηνιακό ρόλο σε διάφορες έκρυθμες καταστάσεις. Μια από αυτές τις καταστάσεις παρουσιάστηκε την επομένη των εκλογών της 17ης Νοεμβρίου 1902, όταν και το αποτέλεσμα δημιούργησε δυσκολίες στον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ που υποστήριζε τον Γεώργιο Θεοτόκη, ήταν απρόθυμος να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη, που είχε μεν βγεί νικητής, δεν είχε όμως καταφέρει να συγκεντρώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε μια προσπάθεια να αγνοήσει τον Δηλιγιάννη, ο βασιλιάς βολιδοσκόπησε τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Σημαντήρα. Μετά την άρνησή του ο Βασιλιάς επεξεργάστηκε ένα διαφορετικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο σκόπευε να εγκαθιδρύσει στρατιωτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον στενό του σύμβουλου και υπασπιστή Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο. Ο τελευταίος φαίνεται να ήταν πρόθυμος για κάτι τέτοιο.
 |
| οι υπασπιστές Βάσος και Παπαδιαμαντόπουλος στην Ύδρα (1888) |
Ο Δηλιγιάννης όμως γνωρίζοντας τις κινήσεις του Βασιλιά κινήθηκε αστραπιαία οργανώνοντας δικό του κίνημα με περισσότερους αξιωματικούς. Μπροστά στον φόβο ενός επικείμενου κινήματος, που στόχο θα είχε ακόμα και τον ίδιο τον βασιλικό θεσμό, ο Βασιλιάς υποχώρησε και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη. Η χρησιμοποίηση του Παπαδιαμαντόπουλου για τις παρασκηνιακές διεργασίες από τον βασιλιά οδήγησε τον λαό στο να του αποδώσει κοροδοϊδευτικά "Μαμμή" ή "παρακοιμώμενο". Στην αφοσίωση του Παπαδιαμαντόπουλου προς το πρόσωπο του βασιλιά αναφέρεται ο αξιωματικός του στρατού, Αντώνης Πάλλης, σε άρθρο του στο περιοδικό Νέοι Δρόμοι (τεύχος 56, Αθήνα 1942, σελ. 25). Σύμφωνα με αυτό ο Παπαδιαμαντόπουλος προκειμένου να αποτρέψει πιθανό ξέσπασμα πυρκαϊάς στο Τατόϊ, παρέμενε συνεχώς εκεί ακόμα και όταν ο βασιλιάς απουσίαζε στην Αθήνα για κάποια εκδήλωση ή συνάντηση.
Απεβίωσε στις 27 Νοεμβρίου 1909 στην Αθήνα και ο επικήδειός του εκφωνήθηκε απο τον Δημήτριο Γούναρη, υπουργό τότε στην κυβέρνηση Θεοτόκη. Το 1903 εξέδωσε στην Αθήνα ερμηνεία «Περί της στρατιωτικής ποινικής νομοθεσίας». Ήταν παντρεμένος με την Ελένη και είχε πέντε παιδιά: τον Δημήτριο (1869 - 1933), τον Ανδρέα, τον Γεώργιο, τον Κωνσταντίνο και την Αικατερίνη (1875 - 1957). Η τελευταία παντρεύτηκε τον αξιωματικό του στρατού Κίμωνα Διγενή και απέκτησε την Ελένη και τον Φώτιο. Η Ελένη Διγενή παντρεύτηκε τον Στέφανο Δούκα και απέκτησε τον Κωνσταντίνο και τον Κίμωνα Διγενή. Το αρχείο του Παπαδιαμαντόπουλου δωρήθηκε από τους απογόνους του στον Ε.Λ.Ι.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου