Το 1854 στον δημαρχιακό θώκο ανήλθε ο Ιταλός Ινοκέντιος Ρωμανιώλης. Αλήθεια πως διορίστηκε δήμαρχος ένας Ιταλός στον κορεσμένη τότε απο φατριές Βοστίτσα; Ας δούμε λοιπόν κάποιες, περιορισμένες είναι η αλήθεια, πληροφορίες γι'αυτή την λησμονημένη προσωπικότητα με το σχετικά περίεργο για τα ελληνικά δεδομένα όνομα. Τα περισσότερα στοιχεία περιέρχονται απο το εξαίρετο σύγγραμα του Αιγιώτη Σταυρόπουλου.
Γεννημένος το 1805 στην γειτονική Ανκόνα της Ιταλίας και σπούδασε ιατρική στην Ακαδημία της Βολωνίας. Μέσα απο τους κύκλους στους οποίους συναναστρέφετο ήρθε σύντομα σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής. Συνέπεια της επαφής αυτής ήταν η μύησή του στην μυστική οργάνωση των Καρμπονάρων, μοναδική τότε εστία αντίστασης στα απολυταρχι καθεστώτα, και συγκεκριμένα στον σκληρό αυστριακό ζυγό. Χάρη σε αυτή την οργάνωση μάλιστα σχηματίστηκε και η ενωμένη Ιταλία το 1861. Ο Ρωμανιώλης όπως ήταν φυσικό κυνηγήθηκε απο τους Αυστριακούς και προκειμένου να γλιτώσει κατέφυγε στη Ελλάδα το 1831, όταν και ξέσπασαν τα πρώτα κινήματα. Το φαινόμενο αυτό, του να καταφεύγουν δηλαδή στην Ελλάδα Ιταλοί φιλελεύθεροι, δεν ήταν άγνωστο και έμελλε να ενταθεί τη δεκαετία του 1840, όταν και εκατοντάδες Ιταλοί πρόσφυγες κατέφυγαν στην Πάτρα (Περισσότερα:Ιστορικά Σημειώματα, Ιταλοί πρόσφυγες στην Πάτρα, Χρήστο Μούλιας)
Αρχικά υπηρέτησε σε σώμα Φιλελλήνων, αφού γίνονταν ακόμα μάχες στον ελληνικό χώρο, και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Βοστίτσα. Η απόφαση αυτή ασφαλώς και δεν ήταν τυχαία. Ο ιστορικός Σταυρόπουλος σημειώνει: "δεν είναι απίθανον η εγκατάστασίς του να οφείλεται εις την μετά του Αναστασίου Λόντου γνωριμίαν του" και συνεχίζει "οστις κατα το έτος 1820 σπούδαζεν ιατρικήν εις την αυτήν ακαδημίαν της Βολωνίας". Η γνωριμία του λοιπόν με τον Λόντο αναμφισβήτητα διαδράματισε κάποιον ρόλο. Δεν πρέπει άλλωστε να παραβλέπουμε την αίγλη και την ισχύ που συνόδευε το όνομα "Λόντος" εκείνη την εποχή. Ο Αναστάσιος Λόντος, αδερφός του γνωστού Ανδρέα Λόντου, καταγόταν απο πλούσια οικογένεια ενώ δύο χρόνια μετά την εγκατάσταση του Ρωμανιώλη διορίστηκε πρώτος δήμαρχος Αιγίου.
Το επάγγελμα του ιατρού εκείνη την εποχή θεωρείτο το σημαντικότερο λόγω της έλλειψης γιατρών και της άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης. Στον αντίποδα επαγγέλματα όπως αυτά του νομικού δεν είχαν ανταπόκριση μέχρι και τις αρχές του 1830 αφού οι διαφορές λύνονταν απο τον καζη, τον ιερέα ή τον πρόκριτο του χωριού. Σύντομα κατέστη αγαπητός στους πολίτες του Αιγίου ενώ η οικονομική του άνεση του επέτρεψε να φέρει απο την Ιταλία, τον πατέρα του, την αδερφή του και την ανηψιά του, Μαργαρίτα, η οποία παντρεύτηκε τον Ανδρέα Νικολαΐδη. Το 1854 με την στήριξη προφανώς των Λόντων, εκείνη την εποχή ο Αναστάσιος, άσχετα αν η οικογένεια σταδιακά παρήκμαζε, είχε αναλάβει υψηλά αξιώματα, εκλέχτηκε δήμαρχος Αιγίου. Απο το δημαρχιακό αξίωμα πραγματοποίησε πολλά έργα όπως η κατασκευή δρόμων και δημοτικού σχολείου. Γι'αυτό και επανεκλέχτηκε παραμένοντας στον δημαρχιακό θώκο μέχρι το 1866, όταν και πέθανε. Βέβαια η αρρώστια του, είχε πάθει υποχονδρία, που τον είχε καθηλώσει στο κρεβάτι και τον είχε καταστήσει ανίκανο να διοικήσει τον δήμο, τον ανάγκασε να απέχει τον τελευταίο καιρό απο τα δημαρχιακά του καθήκοντα με αποτέλεσμα να τον αναπληρώνει ο γραμματέας του, και μετέπειτα δήμαρχος Αιγίου, Διομήδης Πολυχρονιάδης. Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτι κατα τους σεισμούς του 1861 βοήθησε εθελοντικά τους πληγέντες προσφέροντας χρήσιμες ιατρικές συμβουλές.
Τάφηκε σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, αν και ήταν καθολικός, κατόπιν δικιάς του επιθυμίας. Χαρακτηριστικά ο Σταυρόπουλος σημειώνει: "εγγενήθη Ιταλός, αλλ'απέθανεν Έλλην". Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει έναν γιο, τον συμβολαιογράφο Π. Ρωμανιώλη. Ο Σταυρόπουλος αναφέρει οτι ο τελευταίος είχε δύο παιδιά, κάτι για το οποίο αμφιβάλλω αφού σε εφημερίδα του 1937 έχω βρεί ανακοίνωση για την κηδεία του Μίμη Π. Ρωμανιώλη (Λογικά γιού του Παναγιώτη) , ο οποίος παρουσιάζεται να έχει άλλα δύο αδέρφια, τον Μιχαήλ, που το 1900 έγραψε το μυθιστόρημα "Ρόδον εις ερήμου" και την Αλεξάνδρα Ρωμανιώλη. Ήταν δε παντρεμένος με την Χαρίκλεια Ρωμανιώλη, το γένος Νάκους, ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Πειραιώς, και είχε δύο παιδιά, τον Τάκη και τον Αντώνη, ο οποίος εμφανίζεται το 1947 να είναι μέλος του δ.σ. του "Συλλόγου εν Αθήναι και Πειραιεί Αιγιαλέων", καθώς και εγγόνια. Οι απογόνοι αυτού ζούν κατα πάσα πιθανότητα στην Αθήνα.
Γεννημένος το 1805 στην γειτονική Ανκόνα της Ιταλίας και σπούδασε ιατρική στην Ακαδημία της Βολωνίας. Μέσα απο τους κύκλους στους οποίους συναναστρέφετο ήρθε σύντομα σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής. Συνέπεια της επαφής αυτής ήταν η μύησή του στην μυστική οργάνωση των Καρμπονάρων, μοναδική τότε εστία αντίστασης στα απολυταρχι καθεστώτα, και συγκεκριμένα στον σκληρό αυστριακό ζυγό. Χάρη σε αυτή την οργάνωση μάλιστα σχηματίστηκε και η ενωμένη Ιταλία το 1861. Ο Ρωμανιώλης όπως ήταν φυσικό κυνηγήθηκε απο τους Αυστριακούς και προκειμένου να γλιτώσει κατέφυγε στη Ελλάδα το 1831, όταν και ξέσπασαν τα πρώτα κινήματα. Το φαινόμενο αυτό, του να καταφεύγουν δηλαδή στην Ελλάδα Ιταλοί φιλελεύθεροι, δεν ήταν άγνωστο και έμελλε να ενταθεί τη δεκαετία του 1840, όταν και εκατοντάδες Ιταλοί πρόσφυγες κατέφυγαν στην Πάτρα (Περισσότερα:Ιστορικά Σημειώματα, Ιταλοί πρόσφυγες στην Πάτρα, Χρήστο Μούλιας)
Αρχικά υπηρέτησε σε σώμα Φιλελλήνων, αφού γίνονταν ακόμα μάχες στον ελληνικό χώρο, και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Βοστίτσα. Η απόφαση αυτή ασφαλώς και δεν ήταν τυχαία. Ο ιστορικός Σταυρόπουλος σημειώνει: "δεν είναι απίθανον η εγκατάστασίς του να οφείλεται εις την μετά του Αναστασίου Λόντου γνωριμίαν του" και συνεχίζει "οστις κατα το έτος 1820 σπούδαζεν ιατρικήν εις την αυτήν ακαδημίαν της Βολωνίας". Η γνωριμία του λοιπόν με τον Λόντο αναμφισβήτητα διαδράματισε κάποιον ρόλο. Δεν πρέπει άλλωστε να παραβλέπουμε την αίγλη και την ισχύ που συνόδευε το όνομα "Λόντος" εκείνη την εποχή. Ο Αναστάσιος Λόντος, αδερφός του γνωστού Ανδρέα Λόντου, καταγόταν απο πλούσια οικογένεια ενώ δύο χρόνια μετά την εγκατάσταση του Ρωμανιώλη διορίστηκε πρώτος δήμαρχος Αιγίου.
Το επάγγελμα του ιατρού εκείνη την εποχή θεωρείτο το σημαντικότερο λόγω της έλλειψης γιατρών και της άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης. Στον αντίποδα επαγγέλματα όπως αυτά του νομικού δεν είχαν ανταπόκριση μέχρι και τις αρχές του 1830 αφού οι διαφορές λύνονταν απο τον καζη, τον ιερέα ή τον πρόκριτο του χωριού. Σύντομα κατέστη αγαπητός στους πολίτες του Αιγίου ενώ η οικονομική του άνεση του επέτρεψε να φέρει απο την Ιταλία, τον πατέρα του, την αδερφή του και την ανηψιά του, Μαργαρίτα, η οποία παντρεύτηκε τον Ανδρέα Νικολαΐδη. Το 1854 με την στήριξη προφανώς των Λόντων, εκείνη την εποχή ο Αναστάσιος, άσχετα αν η οικογένεια σταδιακά παρήκμαζε, είχε αναλάβει υψηλά αξιώματα, εκλέχτηκε δήμαρχος Αιγίου. Απο το δημαρχιακό αξίωμα πραγματοποίησε πολλά έργα όπως η κατασκευή δρόμων και δημοτικού σχολείου. Γι'αυτό και επανεκλέχτηκε παραμένοντας στον δημαρχιακό θώκο μέχρι το 1866, όταν και πέθανε. Βέβαια η αρρώστια του, είχε πάθει υποχονδρία, που τον είχε καθηλώσει στο κρεβάτι και τον είχε καταστήσει ανίκανο να διοικήσει τον δήμο, τον ανάγκασε να απέχει τον τελευταίο καιρό απο τα δημαρχιακά του καθήκοντα με αποτέλεσμα να τον αναπληρώνει ο γραμματέας του, και μετέπειτα δήμαρχος Αιγίου, Διομήδης Πολυχρονιάδης. Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτι κατα τους σεισμούς του 1861 βοήθησε εθελοντικά τους πληγέντες προσφέροντας χρήσιμες ιατρικές συμβουλές.
Τάφηκε σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, αν και ήταν καθολικός, κατόπιν δικιάς του επιθυμίας. Χαρακτηριστικά ο Σταυρόπουλος σημειώνει: "εγγενήθη Ιταλός, αλλ'απέθανεν Έλλην". Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει έναν γιο, τον συμβολαιογράφο Π. Ρωμανιώλη. Ο Σταυρόπουλος αναφέρει οτι ο τελευταίος είχε δύο παιδιά, κάτι για το οποίο αμφιβάλλω αφού σε εφημερίδα του 1937 έχω βρεί ανακοίνωση για την κηδεία του Μίμη Π. Ρωμανιώλη (Λογικά γιού του Παναγιώτη) , ο οποίος παρουσιάζεται να έχει άλλα δύο αδέρφια, τον Μιχαήλ, που το 1900 έγραψε το μυθιστόρημα "Ρόδον εις ερήμου" και την Αλεξάνδρα Ρωμανιώλη. Ήταν δε παντρεμένος με την Χαρίκλεια Ρωμανιώλη, το γένος Νάκους, ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Πειραιώς, και είχε δύο παιδιά, τον Τάκη και τον Αντώνη, ο οποίος εμφανίζεται το 1947 να είναι μέλος του δ.σ. του "Συλλόγου εν Αθήναι και Πειραιεί Αιγιαλέων", καθώς και εγγόνια. Οι απογόνοι αυτού ζούν κατα πάσα πιθανότητα στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου