Ο πατρινός Παναγιώτης Πικραμμένος

Όταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο δοκίμιο που έγραφε το 1978 για την "Πάτρα της Μπελ Εποκ" (Αλεκος Μαρασλής, Πάτρα 1900, δοκίμιο ιστορικό & αυτοβιογραφικό του Π. Κ.) επέλεγε να αναφερθεί μεταξύ άλλων στον τότε νέο σε ηλικία εισηγητή του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη (Τάκη) Πικραμμένο, σίγουρα δεν περίμενε ότι ο τελευταίος θα αναλάμβανε κάποτε την πρωθυπουργία.

Γεννημένος το 1945 στην Αθήνα ο νέος πρωθυπουργός κατάγεται από παλαιά οικογένεια των Πατρών. Είναι γιος[1] του Όθωνος Πικραμμένου, συμμαθητού και φίλου του Κανελλόπουλου, και της Θάλειας Χρηστίδου. Ο παππούς του, Τάκης Πικραμμένος, με καταγωγή από την Ηλεία, ασχολήθηκε[1] με το εμπόριο ξυλείας και σταφίδας, και παντρεύτηκε την Ζωζώ (ο Κανελλόπουλος την περιγράφει ως αγέρωχη κυρία), κόρη του γιατρού Όθωνος Βαχατώρη με καταγωγή από την Σμύρνη. Ο Βαχατώρης είχε πραγματοποιήσει σπουδές[2] στην Γαλλία, μάλλον ως υπότροφος του δήμου Πατρέων, είχε διατελέσει[2] δημοτικός σύμβουλος, αντιπρόεδρος της Βιοτεχνικής Εταιρείας Πατρών και εξέδιδε[2] το περιοδικό "Ιατρική Επιθεώρηση". Δώρισε με τον θάνατό του τα βιβλία του στο Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών, υπήρξε επίλεκτο μέλος της πατραϊκής κοινωνίας γι'αυτό και τον επικήδειό του ανέλαβε να εκφωνήσει, εκ μέρους του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, ο ιατρός Χρήστος Κορύλλος. Επιστέφω στον Τάκη Πικραμμένο: το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να ιδρύσει την "Εταιρία Ελληνικού και Ξένου Τύπου", την διεύθυνση της οποίας μετά τον θάνατό του ανέλαβε ο γιος του Όθων Πικραμμένος. Ο τελευταίος παντρεύτηκε την Χρηστίδου, η οποία ήταν κόρη[3] του γιατρού εν Γενεύη Δημητρίου Χρηστίδου και της Κορίννας Μ. Χαιρέτη. Ο πατέρας της Κορίννας ήταν ο Μανουήλ Χαιρέτης[4], γιος του διευθυντή του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας Θεόφραστου, σταφιδέμπορος, δημοτικός σύμβουλος Πατρών, συγγραφέας, σύζυγος της Ασπασίας Γερούση και γόνος της παλαιάς οικογένειας Χαιρέτη, μέλη της οποίας διέπρεψαν στην αθηναϊκή και πατρινή κοινωνία.

Βιογραφικό του Παναγιώτη Πικραμμένου από την Βικιπαίδεια

Σπούδασε νομικά στην Νομική Σχολή Αθηνών του Πανεπιστημίου Αθηνώνκαι πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με θέμα το Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παρισίων ΙΙ. Ακολούθησε καριέρα δικαστικού διοριζόμενος στις 5 Ιουνίου 1976 εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 1978 προήχθη σε πρωτοδίκη, το 1981 σε πάρεδρο, το 1993 σε σύμβουλο και το 2007 σε αντιπρόεδρο υπαγόμενος στο Ε΄ τμήμα του Σ.τ.Ε. Το 2010 επελέγη για την προεδρία τουΣυμβουλίου της Επικρατείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Μάϊο του 2012 οπότε και ανέλαβε υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ελλάδας σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος.

Την περίοδο 2005 - 2010 διετέλεσε γενικός διευθυντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές ενώ την περίοδο 1992 - 1993 εργάστηκε στο νομικό γραφείο του πρωθυπουργού. Ως δικαστικός έχει εκδόσει σημαντικές αποφάσεις. Έκρινε αντισυνταγματική την προσωποκράτηση για χρέη ενώ ήταν εισηγητής στην υπόθεση του δασικού νόμου (2003), στην υπόθεση του Μουσείου της Ακρόπολης και στην υπόθεση του γηπέδου της Α.Ε.Κ. απαγορεύοντας την κατασκευή του.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Μαρασλή Αλέκου, Πάτρα 1900, από τον πρόλογο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, σελ. 14

[2] Τριανταφύλλου Ν. Κώστα, Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, τυπογραφείο Κούλη, Πάτρα 1995, σελ. 302

[3] Τριανταφύλλου Ν. Κώστα, Η βυζαντινή οικογένεια Χαιρέτη και το εν Πάτραις Αρχείον της, Πάτρα 1962, σελ.33

[4] Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, σελ. 2221 - 2222