Αιμίλιος Μπεντερμάχερ - Γερούσης, κάτοικος Ρίου

   Ερευνόντας το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Γερούση, δεν είναι δυνατό το μάτι να μην πέσει στο βαρύ ακουστικά επώνυμο Μπεντερμάχερ. Πρόκειται για τον Αιμίλιο Μπεντερμάχερ - Γερούση, απόγονο της παλιάς αυτής οικογένειας.

 Συγκεκριμένα είναι γιός της Πόπης Γερούση και του Ιωσήφ Μπεντερμάχερ. Από την πλευρά της μητέρας του προέρχεται από παλιά πλούσια οικογένεια της Πάτρας, τα μέλη της οποίας διέπρεψαν στο εμπόριο. Παππούς του ήταν ο Αιμίλιος Γερούσης, γιατρός και δημοτικός σύμβουλος ενώ προπάππους του ήταν ο έμπορος Κωνσταντίνος Γερούσης. Στοιχεία για την ζωή του Γερούση - Μπεντερμάχερ αντλούμε από το "Ιστορικό Λεξικόν των Πατρών" του Κώστα Τριανταφύλλου. Γεννημένος το 1915, σπούδασε νομικά και δικηγόρησε στην Πάτρα την περίοδο 1937 - 1950. Το 1961 εξελέγη υφηγητής του ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Να σημιεωθεί ότι το 1944 μαζί με μια ομάδα Πατρινών (Πραπόπουλος, Τριανταφύλλου κ.α.) μετέφερε κιβώτια με τόμους από την Δημοτική Βιβλιοθήκη στην οικία του δημάρχου Ιωάννου Βλάχου και εν συνεχεία στην οικία Καραμανδάνη προκειμένου να προστατευθούν αυτά από τις πολεμικές συγκρούσεις και από ενδεχόμενη καταστροφή.

   Είχε συγγράψει πλήθος νομικών συγγραμάτων μεταξύ των οποίων: ο δικαστικός έλεγχος της διακριτικής ευχέρειας στην απέλαση του αλλοδαπού, η εξ'αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή (Αθήνα, 1954) Ζητήματα τινά εκ του εργατικού διεθνούς δικαίου (1964), διεθνείς γάμοι (1968), ελληνικό δίκαιο ιθαγένειας (Θεσσαλονίκη, 1971), η έννομος θέση του αλλοδαπού εν Ελλάδι (Θεσσαλονίκη, 1974) κ.α. Πρόσφατα σε βιβλίο του Ιδιωτικού Διεθνές Δικαίου (Γραμματικάκη - Αλεξίου, Βασιλακάκη, Παπασιώπη -Πασια) εντόπισα στη βιβλιογραφία άρθρο του στον νομικό περιοδικό Αρμενόπουλος με τίτλο "Το διαπροσωπικό δίκαιο στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Θράκη" (1977, σελ.628 επ.).

   Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που έχει γράψει αφορά το Ρίον (έπεσε στα χέρια μου τυχαία ύστερα από μια εξόρμηση στα παλαιοπωλεία των Εξαρχείων). Ο ολοκληρωμένος τίτλος είναι "Ρίον, Το στολίδι της Πάτρας, 1915 - 1985, 70 χρόνια αναμνήσεις" (Αθήνα 1986). Αν και περιέχει ένα μικρό ιστορικό χρονογράφημα, πρόκειται επί της ουσίας για μια περιγραφή της κοινωνίας του Ρίου και των παλιών οικογενειών αυτής. Στο βιβλίο μάλιστα αναφέρει ότι στο κτήμα (περιοχή Αγίου Γεωργίου Ρίου) της Αμαλίας Γερούση - Μομφεράτου, αδερφής της μητέρας του και συζύγου του Ιωάννη Μομφεράτου, παραθέριζε προπολεμικά με την μητέρα του και τα ξαδέρφια του. Το κτήμα αρχικά ανήκε στα αδέρφια Δημοσθένη και Δημήτρη Τσικλητήρα και ήταν πάνω από 100 στρέμματα. Το 1931 όμως λόγω οφειλής του Δημήτρη Τσικλητήρα, όπως αναφέρει ο Γερούσης πάντα, τα 65 στρέμματα βγήκαν σε πλειστηριασμό και αγοράστηκαν από τον Γιώργη Αρβανίτη. Τα υπόλοιπα 50 στρέμματα παρέμειναν στον Δημοσθένη Τσικλητήρα, α΄ σύζυγο της Αμαλίας Γερούση - Μομφεράτου. Στο κτήμα αυτό υπήρχε ένα διώροφο σπίτι. Δεν γνωρίζω τι απέγινε το σπίτι, αναφέρει όμως ότι το 1961, μετά τον θάνατο της θείας του Αμαλίας, το κτήμα περιήλθε σε πολλούς κληρονόμους και αφού κατατεμαχίσθηκε, πωλήθηκε. Ο ίδιος ο Αιμίλιος Γερούσης έκτισε έπαυλη μέσα σε οικόπεδο δύο στρεμμάτων, στο ίδιο μέρος, και από τότε παραθέριζε με την οικογενειά του. 

   Αν κάποιος αναγνώστης έχει πληροφορίες σχετικά με το τι απέγινε το αρχικό σπίτι στο μεγάλο αυτό κτήμα ας επικοινωνήσει και ευχαρίστως να τις παρουσιάσουμε.

Αθήνα 1986